vrijdag 14 september 2012

Bont en Puur
bonte B. restaurant | Brugge

Niets te vroeg versier ik het enige niet-gereserveerde tafeltje vooraleer de lunchmeute het restaurant bonte B in Brugge binnenstroomt. Het adresje is na verschillende recensies in magazines ondertussen bekend geraakt bij het grotere publiek, en dat is goed nieuws voor chef Bernard Bonte en partner Valerie Van Dycke. Die hebben immers kosten noch moeite gespaard om een jong en eigentijds concept naar Brugge te brengen.

De signatuur van interieurontwerper Lieven Musschoot schemert overal door en de keuze voor warme tinten en materialen - eiken tafels en koeienhuiden op de grond - draagt bij tot de huiselijke sfeer die hier heerst. De opvallende lichtobjecten zijn van het Nederlandse designermerk Moooi, lees ik in de interieurspecial van Venuez (14/2012). Ik geloof niet dat dat van enige invloed zal zijn op mijn smaakbeleving.

Hier wordt duidelijk geopteerd voor een losse, jonge, doch correcte aanpak gepersonifieerd in de zachte verschijning van gastvrouw Valerie die op grijze Converse All Stars mijn richting uitdartelt. Omdat er nog amper iemand in het restaurant aanwezig is, mag ik mijn eigen tafeltje uitkiezen. Een optie die overigens ook voor wie heeft gereserveerd is weggelegd. Ik nestel me aan het tafeltje bij het raam en heb van daaruit een mooi overzicht over de zaak die ook wanneer ze vol zit, rust uitstraalt. De gastvrouw brengt me de kaart en stelt me het lunchmenu (22 €) voor waarvan het hoofdgerecht (16€) ook apart te verkrijgen is. Vandaag is er een knolseldersoepje met spekjes en melkschuim vooraf, en het hoofdgerecht is op de huid gebakken doradefilet met aardappelmousseline, groene boontjes, shi-take en mousselinesaus. Op de kaart staan nog vier voor- en vijf hoofdgerechten waartussen een driegangenmenu (35€) en een viergangenmenu (45€) is uitgestippeld. De prijs van de voorgerechten gaat van 19 tot 23 € en de hoofdgerechten zijn geprijsd tussen 27 € voor de jonge tarbot filet met venkel, courgette, kokkels en jus van schaaldieren en 34 € voor lendefilet van Holsteiner rund met mange-tout, kruisdistelzwam en krielaardappel. Omdat het vlees vier weken werd gerijpt door Hendrik Dierendonck (Nieuwpoort), kom ik even in de verleiding, maar ik ga toch voor de lichtere lunchformule. Deze week is het op drankgebied al welletjes geweest, en om deze pure keuken goed te kunnen proeven, kies ik voor plat water. Daarbij heb ik de drankenkaart die op tafel staat niet nodig. Wel merk ik op dat er slechts twee bieren te verkrijgen zijn: Vedett en Duvel. Een haast aandoenlijk excuusduo in vergelijking tot het mooie wijnaanbod. Jammer dat hier helemaal voorbij wordt gegaan aan de meerwaarde die elegante bierreferenties deze zaak kunnen bieden. Ondertussen staat een assortiment broodjes en een mooi steriliseerpotje met huisgemaakte paté op tafel. Olijfolie, boter, peper en zout stonden er al. Het klakkend geluid bij het openen van het potje is voor de gastvrouw het sein dat ik klaar ben met mijn keuze.

Zoals gepast bij een lunchmenu, komt het voorgerecht heel snel. In mooi porselein komt de intens afsmakende knolseldersoep met krokante spekjes en zacht melkschuim. Dat de kippenbouillon zelf getrokken is, smaak je aan de beheerste zoutbalans. Dit smaakt naar meer, en helaas bedoel ik dat ook letterlijk, want de portie is net iets te klein om volop te kunnen genieten. Door het iets te voorzichtige volume komt de soep ook niet zeer heet aan tafel. Gelukkig stoort mij dat niet. De volle smaak van soep komt immers ten volle tot zijn recht bij een temperatuur die iets warmer is dan lauw. Het hoofdgerecht wordt vlot ingezet en op het bord liggen twee mooie stukjes op vel gegaarde doradefilet op een mengeling van groene boontjes en kleine shi-takes. De aardappelmousseline is hemels, en de begeleidende mousselinesaus houdt het delicate smaakcontrast tussen zoet en aards mooi in balans. De saus heeft een redelijk vaste consistentie wat het gebruik van de Thermomix doet vermoeden, maar dit geheel ter zijde. Ik ben blij dat de boontjes beetgaar zijn en dat de vis krokant gebakken is. Dat zorgt voor wat crunch in dit zachte gerecht. De smaken zitten goed, de kruiding is perfect, en het bord is net iets te snel leeg. Ook hier had de portie gerust wat groter gemogen.

De gastvrouw lijkt te weten dat ik geen zoetebek ben, en een kaart met nagerechten wordt niet gepresenteerd. Ik bestel nog een zwarte thee met melk, waarbij het weckpotthema van de amuse terugkomt. Ditmaal komt een kloeker model aan tafel met huisgemaakte marshmellows. Ik probeer een geel exemplaar. Mooi. Ook mooi is het melkkannetje waarmee het helaas onmogelijk lijkt om niet te morsen.

Bij de smaakvolle en pure keuken van bonte B is het herhalingsgevaar groot. Ik besluit dan ook om niet te lang te wachten om dit adresje ook eens 's avonds te verkennen, benieuwd als ik ben naar chef Bontes gerecht met Dierendoncks Holsteiner.

Datum bezoek: 14 september 2012

bonte B. restaurant | Dweersstraat 12 | 8000 Brugge | België | +32 (0)50 34.83.43 | gesloten op zondagavond en maandag | http://www.bonteb.be/

zondag 2 september 2012

Sushi Full Monty
Mio Sushi Restaurant | Antwerpen

Na een dagje emoshoppen - ik ben een gevoelige jongen - nestel ik mij op het terras van café de Pelikaan in hartje Antwerpen waar ik me twee Rodenbachs (33cl!) van het vat laat welgevallen en ondertussen de weekendpers doorneem. Aangestoken door het zurige roodbruine bier dat de smaakpapillen openzet, krijg ik opeens ongelofelijk veel trek in sushi. Ik sla mijn ogen op en as if by magic kijk ik pardoes uit op het sushi restaurant Mio. Tien stappen later zit ik al aan tafel, met de menukaart placematsgewijs voor me.

Mio werd een vijftal maanden geleden geopend in een pand aan de melkmarkt waar ik voorheen altijd gebiologeerd stond te kijken naar tijdschriften over legervoertuigen in het uitstalraam. Ik heb nooit begrepen dat een winkelier daar zijn geld mee kon verdienen. Dit sushi restaurant lijkt me alvast een lucratievere business te zijn. Net als bij de andere zaak van de eigenaars, het Nepalese restaurant Yeti House in de Van Arteveldestraat, werd er wellicht geen beroep gedaan op een gespecialiseerde binnenhuisarchitect om het interieur aan te kleden. Het geheel oogt wat donker en wie niet aan het raam zit, kan gerust een lampje gebruiken om in alle gemak de menukaart door te nemen. In dit restaurant geen transportbandje met gekleurde schoteltjes sushi, maar een tweezijdige menukaart op zwart glossy papier gedrukt met illustratieve foto's van de Japanse hapjes. Ik heb zin in een maki met zalm, een met tonijn en dan nog een frivoliteitje. In nigiri sushi heb ik geen trek waardoor al twee van de vijf eenpersoonsmenu's afvallen. Een hele menu zalm lijkt me ook een beetje teveel van het goede, voor surimi ben ik nooit echt te vinden, en 24 stuks vind ik dan weer wat teveel. Daarom kies ik van de kaart, kwestie van een goed idee te krijgen van de kwaliteit van de sushi in Mio. Na een korte wachttijd komt de ober mijn bestelling opnemen: een Hoso Maki Zalm (€4,70), In-Out Tonijn Cuit Avocado (€5,50) en een Futo Maki Mix (€9,20) als frivoliteitje. Omdat de beschikbare dranken niet op de menukaart vermeld staan, bestel ik veiligheidshalve een kannetje warme saké (€5,10) om de wachttijd op traditionele manier te doden, en na het geping van de microgolf wordt die gloeiend heet aan tafel gebracht. Omdat ik alleen ben, overtreed ik gulzig de Japanse beleefdheidsregels en schenk ik voor mezelf in. Bij dit traditionele aperitief komen minder traditionele bacon streaks als hapje. Wasabinootjes of kroepoek waren wat meer in het thema geweest, maar alla. Ondertussen kijk ik even rond om de gang van zaken te observeren in dit restaurant dat nu helemaal vol zit. Nu en dan komen er ook nog klanten binnen die sushi komen afhalen of die er bestellen om mee te nemen. Met één man in de zaal en één sushi chef achter de toog lopen de wachttijden logischerwijze wat op, maar na een twintigtal minuten wordt er mij een sushiplankje voorgezet met daarop 20 stuks: zes dun gerolde maki zalm, zes iets dikker en binnenstebuiten gerolde maki tonijn en acht futo maki. Op het plankje ligt verder nog een toefje helgroene wasabi en wat gepekelde gember. Een flesje sojasaus met bijhorend kommetje en chopsticks vervolledigen de levering. Tussen de sushi steken groene plastieken nepbladeren van een ondefiniëerbare plantensoort. Niet eetbaar, en dus niet functioneel en totaal overbodig. Weglaten die handel!

Omdat ikzelf nogal wat sushi workshops geef te lande, ben ik uiterst kritisch op de manier van rollen. Nori die in de sushi is gerold in plaats van er mooi rond, wijst op een onzorgvuldige chef die zijn hoeveelheden niet weet in te schatten. Maar hier is alles picco bello en zoals het hoort. Lekkere strakke stukjes met net voldoende rijst en vulling om een aangenaam mondgevoel te creëren. De Hoso Maki Zalm is de eenvoudigste en bevat enkel een mooi stukje zalm van goede kwaliteit. De inside out sushi is gevuld met een eerder vlakke tonijnsla en avocado die de juiste rijpheid heeft, en de rijst is in zwarte en witte sesamzaadjes gerold wat voor een lekkere crunch zorgt. De spectaculairste sushi, en mijn favoriet op smaakgebied, is de Futo Maki Mix. De full monty, zeg maar: tonijn, zalm, surimi, avocado, komkommer en gemarineerde radijs. Nice! Enig minpuntje is dat de sushi rijst wel wat pittiger had gemogen. Ik proefde geen typische zoet-zuur-zoute toets van de sushi se.

Mio is zeker een goed adresje voor wie in het centrum van Antwerpen een eenvoudige maar goed bereide sushi-maaltijd achter de kiezen wil steken. Niet echt een restaurant waar je uren blijft hangen, maar dat is ook niet het concept. Mooie porties, geen te ingewikkelde smaken en doenbare prijzen. Nu nog de wachttijden ietsje inkorten en dit kan een blijvertje worden.

Datum bezoek: 1 september 2012

Mio Sushi Restaurant | Melkmarkt 12 | 2000 Antwerpen | Eat in, delivery & take-away | +32 (0)3 608.33.83 | open op maandag van 17u-23u, dinsdag tot vrijdag van 11u-23u, zaterdag en zondag van 12u-23u | http://www.mio-sushi.com/